Ben je ooit gefrustreerd geraakt door rigide structuren en traditionele benaderingen die de groei en ontwikkeling belemmeren? Dan ben je hier aan het juiste adres. Ontwikkelingsgericht werken biedt een frisse kijk op hoe we leren, samenwerken en evolueren, zowel in het onderwijs als in het bedrijfsleven. In deze blog duiken we dieper in de betekenis en toepassingen van ontwikkelingsgericht werken, en ontdekken we hoe deze benadering ons in staat stelt om autonomie, samenwerking en persoonlijke groei te omarmen.
De principes van ontwikkelingsgericht werken
Zelfsturing en autonomie
Ontwikkelingsgericht werken legt sterk de nadruk op zelfsturing en autonomie als essentiële principes voor groei en ontwikkeling. Zelfsturing verwijst naar het vermogen van individuen om hun eigen leerproces te sturen en beslissingen te nemen die in lijn zijn met hun persoonlijke doelen. Autonomie gaat hand in hand met zelfsturing en benadrukt het belang van het individu om controle te hebben over zijn of haar eigen handelen en keuzes.
Volgens Deci en Ryan (2000) is autonomie een basispsychologische behoefte die het welzijn en de intrinsieke motivatie van individuen bevordert. In een ontwikkelingsgerichte context wordt zelfsturing gestimuleerd door een omgeving te creëren waarin individuen keuzes kunnen maken, verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hun leerproces en hun eigen interesses kunnen volgen.
Interactie en samenwerking
Een ander belangrijk principe van ontwikkelingsgericht werken is de nadruk op interactie en samenwerking. Ontwikkelingsgericht werken erkent dat leren en ontwikkeling plaatsvinden in sociale contexten en dat interactie met anderen een cruciale rol speelt bij het verwerven van kennis, vaardigheden en inzichten.
Volgens Vygotsky (1978) is leren een sociaal proces dat wordt bevorderd door interactie en samenwerking met anderen. Binnen ontwikkelingsgericht werken wordt er gestreefd naar het creëren van een ondersteunende en inclusieve omgeving waarin leerlingen of medewerkers actief kunnen deelnemen aan groepsactiviteiten, discussies en samenwerkingsverbanden.
Zone van de naaste ontwikkeling
Het concept van de “zone van de naaste ontwikkeling” is een fundamenteel principe binnen ontwikkelingsgericht werken. Het werd geïntroduceerd door Vygotsky (1978) en verwijst naar het gebied tussen het huidige ontwikkelingsniveau van een individu en het potentieel ontwikkelingsniveau dat kan worden bereikt met de juiste ondersteuning en begeleiding.
Binnen de zone van de naaste ontwikkeling worden individuen uitgedaagd om net buiten hun comfortzone te treden en nieuwe vaardigheden en kennis te verwerven met behulp van instructie, modellering en begeleiding. Dit principe benadrukt het belang van gedifferentieerde instructie en individuele ondersteuning om de ontwikkeling van individuen te optimaliseren.
Aandacht voor diversiteit en inclusie
Ontwikkelingsgericht werken hecht veel waarde aan diversiteit en inclusie. Het erkent de unieke eigenschappen en achtergronden van individuen en streeft naar gelijke kansen en respect voor verschillen.
Het creëren van een inclusieve omgeving waarin diversiteit wordt gewaardeerd en benut, is essentieel binnen ontwikkelingsgericht werken (Derman-Sparks & Edwards, 2010). Door rekening te houden met individuele behoeften, culturele achtergronden en diverse perspectieven, kan ontwikkelingsgericht werken bijdragen aan een rechtvaardige en inclusieve leer- of werkomgeving.
De kracht van ontwikkelingsgericht coachen
Door deze principes toe te passen, kunnen we een omgeving creëren waarin coachees de ruimte krijgen om te groeien, zichzelf uit te dagen en hun volledige potentieel te benutten. Ontwikkelingsgericht werken heeft de kracht om traditionele structuren te doorbreken en ons in staat te stellen een lerende gemeenschap te worden, zowel in het onderwijs als in het bedrijfsleven. Laten we de status quo uitdagen, inclusiviteit omarmen en onze paden naar groei en ontwikkeling samen bewandelen.
Lees hier meer over coaching of over onze coaching opleidingen!
Bronnen:
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2000). The” what” and” why” of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Psychological inquiry, 11(4), 227-268.
Derman-Sparks, L., & Edwards, J. O. (2010). Anti-bias education for young children and ourselves. National Association for the Education of Young Children.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Harvard University Press.
